De poel - de biotoop om de koeienstal verschraalt en verdort en ik zoek er naar nieuw leven

De poel
de biotoop om de koeienstal verschraalt en verdort en ik zoek er naar nieuw leven

Uitgever: Atlas Contact

Auteur: Pauline de Bok

• Nederlands 

• Paperback 

• 9789045040820 

• Druk: 1 

• maart 2021 

• 344 pagina's

Pauline de Bok studeerde theologie, filosofie en Duits. Ze is schrijver en vertaler; eerder werkte ze als journalist. Haar boek Blankow of het verlangen naar Heimat werd genomineerd voor de Brusseprijs 2008 en verscheen in 2009 ook in Duitsland, waar het bekroond met de Annalise-Wagner-Preis. In 2014 verscheen haar roman De jaagster. Op bol.com vind je alle boeken van Pauline de Bok, waaronder het nieuwste boek van Pauline de Bok.

Voor het eerst blijft de poel op het erf droog. De Bok zoomt in op de organismen met wie ze haar plek deelt, maakt zo de klappen die het ecosysteem ondergaat voelbaar en poogt het tij te keren.

‘De poel’ is Pauline de Boks nieuwste beschouwing op mens en natuur. In ‘De poel’ trekt De Bok zich terug in het noordoosten van Duitsland, waar ze rondscharrelt op haar erf, omringd door bossen, meren en industriële landbouw. Voor het eerst in twintig jaar blijft de poel achter haar koeienstal droog. Ze zoomt in op de levende wezens met wie ze haar plek deelt, van de grote dieren waar ze op jaagt tot het gewemel en gekrioel dat een mensenoog nauwelijks ziet. Een schorskever belaagt de bossen, een virus de wilde zwijnen en op een dag wordt ook de mens door een pandemie overvallen. De klappen die het ecosysteem al jaren onder-gaat maakt De Bok in ‘De poel’ op een verhalende manier voelbaar. Tegelijkertijd weigert ze de moed te verliezen en poogt ze het tij te keren. Ze legt een leemplas aan voor de zwaluwen, vleermuizen en insecten, ze vecht tegen kleefkruid en bramen. Maar helpt het? In De Boks oeuvre is de mens een dier te midden van de andere dieren. Meer nog danin haar vorige boeken zoekt ze in ‘De poel’ een taal die doordringt in de wondere, levende wereld om ons heen. Wat is eigenlijk onze plaats in de natuur? Wordt het niet hoog tijdguller te zijn met onze aandacht, en behoedzamer als we ingrijpen?